Food

Verwenontbijtje: oven baked oats

Hoe kun je je vrije zondagochtend beter besteden dan Netflixend, met een bak heerlijke dampende havermout. Nu ben ikzelf bepaald geen fan van havermout uit het pannetje: het is me veel te vochtig, zompig en nat. Kortom: teveel associaties met lichaamssappen. De gebakken variant daarentegen, vind in geweldig. En zeker nu de laatste hittegolf achter de rug lijkt en de temperaturen langzaamaan weer gaan dalen, is dit ontbijtje de perfecte variatie op je bammetje pindakaas of yoghurt met muesli.

Toegegeven: dit recept (geïnspireerd op dit artikel) is niet übergezond. Er zit wat suiker en boter in, wat voor een heerlijk krokant korstje op de bovenkant zorgt. Je kunt de boter en suiker vervangen door meer verantwoorde ingrediënten, of je maakt dit receptje gewoon af en toe en gaat voor ’t echie. Your call!

Wat heb je nodig (voor 1 persoon)
40 gram havermout
10 gram noten naar keuze, in kleine stukjes gehakt (ik gebruikte pecannoten, mijn favoriet!)
10 gram (kokosbloesem)suiker
snufje bakpoeder
snufje zout
80 ml halfvolle melk
theelepel roomboter, gesmolten
een halve (liefst rijpe) banaan
wat aardbeien (of ander fruit dat je lekker vindt)
een ei (ik gebuikte alleen het eiwit, eigeel zal ook erg lekker zijn!)

Wat moet je doen?
1. Verwarm de oven voor op 180º C
2. Mix eerst de droge ingrediënten (havermout, gehakte noten, suiker, bakpoeder en zout door elkaar.3. Doe hetzelfde met de natte ingrediënten (melk, gesmolten roomboter, eiwit)
4. Meng nu de natte en droge ingrediënten door elkaar.
5. Lek de plakjes banaan op de bodem van een ingevet of met bakpapier bekleed ovenbestendig schaaltje
6. Giet hier overheen je beslagje
7. Doe dit voor circa 35 minuten in de oven, check af en toe even. Als je oats een krokante bovenkant hebben kun je ze eruit halen.
8. Het moeilijkste deel: echt even laten afkoelen. Eventueel aftoppen met kokosrasp, honing, wat suiker, kwark; wat je wilt. De mogelijkheden zijn eindeloos met dit soort receptjes. En genieten maar!

Wat ik zo lekker vindt aan dit ontbijtje is dat je echt uren vol zit en je zo door kunt tot naar de lunch. Bij een kwark- of broodontbijtje snak ik om tien uur alweer naar een tussendoortje. Deze portie is dan ook best flink, maar ook voedzaam. De vezels en koolhydraten uit de havermout, suikers uit het fruit en eiwitten van het ei en de melk zorgen voor een voldaan gevoel. Echt een aanrader, ook als je niet gek bent op havermoutpap als ik. Het is niet te vergelijken!

Tip: Ik heb het nu gemaakt met banaan en bessen, maar je kunt eindeloos variëren met de ingrediënten. Gebruik eens rozijntjes, appel en kaneel. Of gooi er eens wat gehakte chocolade doorheen. Of besmeer ‘m met een dun laagje pindakaas.

Heb je weleens oven baked oats gegeten? Welke combi’s vind jij to die for?

Liefs!

Throwback Thursday: icecream, baby!

Met de mussen die van het dak vallen, kon ik geen geschikter onderwerp bedenken voor deze throwback thursday. Alhoewel, ijsjes zijn elk moment van het jaar wel een goed idee. Nu vind ik dat, vroeger vond ik dat zeker ook. Ik was gek op ijsjes na het eten, en hoewel het geen vaste prik was (we aten sowieso bijna nooit toetjes thuis), heb ik warm… eh, koude herinneringen aan het brede scala aan ijsjes wat we altijd haalden bij strandtenten in Rosas of gewoon bij het buurtwinkeltje om de hoek. Herkennen jullie de volgende ijsjes ook nog uit je kinderjaren?

Fantasmikos

Grappig genoeg kom ik er nu pas achter wat de officiële naam is van deze goddelijke ijsjes; wij noemden ze gewoon altijd mini’tjes. In Nederland kan ik ze nergens meer vinden, dus als ik in het buitenland ben neem ik het er van en bestel ik deze zakjes met vijf mini-ijsjes achter elkaar. Niet alleen de smaak zelf, ook het hele ritueel om deze ijsjes heen staat met nog bij. De lekkerste voor het laatst bewaren (zoals je ook met winegums doet), maar hier dan toch spijt van krijgen omdat de laatste altijd half is gesmolten. Smaken ruilen met vriendinnetjes want, tja, alhoewel 90% van de bevolking altijd voor aardbeiensmaak gaat, zijn er lonely wolves die appelsmaak prefereren. Ik zou alleen al voor deze ijsjes nu op het vliegtuig stappen naar Spanje.

Joekels
Dit is vreemd: ik kan gewoon geen foto vinden van de originele Joekels, met gezicht van een soort retarded clown op de verpakking. Dus dan maar deze suffe van Wicky (na-apers zijn het ook) om een beeld te geven van de vormgeving. Dat er geen enkel spoor van deze ijsjes meer te vinden is bewijst misschien wel hoe antiek ze zijn. Ik heb fotoboeken vol van mij, lebberend aan Joekels. Laat je niet misleiden door de naam, zelfs een dreumes kan het presteren om zo’n joekel in een sitting naar binnen te werken. Moet je nagaan hoe lekker ze waren.

Dubbellikkers

Om de één of andere reden vind ik de naam voor deze ijsjes een beetje pervers, maar dat ligt denk ik gewoon aan mij. Feit was dat de leus sharing is caring door deze ijsjes uitgevoerd diende te worden (is denk ik wat de makers hebben gehoopt). Feit is ook dat dit in de praktijk bijna nooit het geval was. Was het niet juist chill aan deze ijsjes tot het houten stokje toe had afgelikt, je nóg een heel ijsje had om van te genieten? Pfff, wat nou delen.

Clownijsje

Wat was dat met ijsfabrikanten en clowns? Een soort stille samenwerking? Waarom dachten ze dat kinderen het liefst een clownshoofd zouden aflikken? Nou ja, niet dat je je daar als vierjarige kleuter heel erg druk om maakte. Het was al cool genoeg dat, als je het hele ijsje had opgelikt en je godsganse toet onder zat met witroze smurrie, je ook nog een rode kauwgombal had om eindeloos op te kauwen. Het feest houdt niet op, zeg maar. Toch was die rode bal voor veel ouders reden om hun kinderen naar een ander ijsje te lokken, kan ik me herinneren. ‘Nee, je kleine nichtje mag die niet, dan stikt ze er misschien in. En kom, neem jij hem dan voor de zekerheid ook maar niet. Om gedoe te voorkomen.’ Ik heb deze clown dus niet vaak in mijn handen gehad, maar als er geen jonge jaloerse nichtjes in de buurt waren was het smikkelen geblazen!

Schatkistje

Aan de absolute eenzame top van de kinderijsjes-aanzienladder staat toch wel de schatkist. Wat wil je, als je naast een heerlijke mix van vanille- en chocoladeijs ook nog eens een schat in je kist hebt zitten. Het was eigenlijk hetzelfde idee als met een Happy Meal: het boeide geen fuck dat je speeltje nu zuchtje wind van ellende uit elkaar viel, het ging om het idéé. Om de kick van een extraatje bij je eten. Om de verrassing: hebben we hetzelfde speeltje of hebben we alle twee een ander? Man, als ik terugdenk aan de spanning en opwinding die dit ijsje met zich meebracht voelt mijn hedendaagse leven opeens wel heel saai. Gelukkig worden schatkistjes nog gewoon verkocht, dus misschien van de week inslaan bij de Makro?

Smartie pop-upijsje

Dat ik ‘m als laatste zet, betekent natuurlijk niet dat dit ijsje minder lofzang verdient dan de voorgaande. Ik moest gewoon een volgorde kiezen, ja 😉
Dit ijsje had eigenlijk alles: stijl, klasse, leuke features (zoals het omhoog schuiven van het ijs door het staafje omhoog te duwen). Het had ook een gepersonaliseerd element, omdat je zelf bepaalde wanneer je je ijsje nog een stukje omhoog schoof. En wat je deed met de m&ms: ze mee kauwen met het ijs, of even schoon zuigen en apart leggen voor latere consumptie (ja, dat deed ik). En dan heb ik het nog niet gehad over de extra smarties die onderin het buisje zaten (als wat, als toetje? Van iets wat al een toetje is?) Afijn, je snapt het: dit ijs was de bomb.

Pfff, als ik naar bovenstaand rijtje kijk en al haar heerlijkheid, kan ik me niet meer voorstellen dat ik destijds keuzes kon maken bij de ijskar. Was ik me toen al bewust dat keuzes voor extra stress zorgen, en dat je kleine keuzes maar zo veel mogelijk uit kan sluiten? Deed ik toen al mindfulness-oefeningen om rust in mijn hoofd te krijgen om de chaos in ijsjesland te kunnen overzien? Was ik er überhaupt al mee bezig? Niets van dit alles. Ik denk dat ik me gewoon berustte in het feit dat er altijd wel een volgend ijsje zou zijn. En dan nam ik gewoon een ander.

PS. Vinden jullie de hoofdafbeelding ook geen prachtig toekomstbeeld? Dat zijn nog eens goals!

Where to eat #1: Berlijn

Van 4 tot 25 juli ben ik gaan interrailen door Midden- en Oost-Europa met mijn beste vriendin. Het was een topervaring, mede door de vele lekker eettentjes die we hebben ontdekt. We wilden in elke stad de plaatselijke specialiteiten proeven, en hoewel dat in de ene stad (Rome) beter gelukt is dan in de andere (Bratislava), hebben we met dank aan Foursquare en Tripadvisor bijna elke dag restaurantjes en afhaaltentjes gevonden die ik het vermelden waard vind. En in trap af met de stad waar we zijn begonnen: Berlijn!

1. Burgermeister

Deze hipster-burgertent bevindt zich onder een brug (!) midden op een soort kruispunt, en ook op de plek zelf wemelt het er van de in ruitjesblousejes gestoken baardmannen. Om de tafels staan wat palen met een soort kussentje erop die dienen als krukken, en lege bierflesjes dump je in een van de vele kratten. Rond het tentje loopt er een oudere man die alle vuilnisbakken leegt en de glazen ophaalt (hij liep niet in bedrijfskleding, dus het zou ook zomaar een vriendelijke zwerver zijn die hier helpt in ruil voor een sappige burger) Het is dus al een interessant tafereel om te zien. We nemen een Burgermeister-burger en daarbij cheese fries en een Cola Zero. Omdat de tafels bezet waren streken we maar neer in een grasveldje verderop, letterlijk tussen de daklozen. Ik heb me nog nooit zo’n vrije ziel gevoeld. Hipster-experience accomplished, haha. Maar even zonder gekkigheid: de burgers zijn prima, het eten is prima betaalbaar en het personeel is vriendelijk (vooral dus die prullenbakkenleger). Een aanrader als je opzoek bent naar een stevige maaltijd, maar geen zin hebt om er uren voor te gaan zitten. O ja, pluspunt: Burgermeister bevindt zich een Kreuzberg, een coole multiculturele wijk met veel leuke winkeltjes en kunstgaleries.

Adres: Oberbaumstrasse 8, 10997 Berlijn, Duitsland

2. Café Melon

Bron

We verbleven in een Ibis Budget Hotel, en we hadden geen ontbijt bij ons verblijf gekocht. Dit moesten we dus buiten de deur zoeken, en dat was geen slechte beslissing. Het gaf ons namelijk de keuze uit vele hippe, gezellige tentjes die Berlijn rijk is. Ons tweede ontbijtje hadden we bij Café Melon, een klein tentje met een lieve eigenaar en een goedgevulde vitrine vol gebakjes, taartjes, broodjes en andere lekkernijen. Zelf heb ik voor een nogal basic ontbijtje gekozen van yoghurt met cruesli, een croissantje en een bolletje met Nutella of honing (ja, ook mijn tandglazuur breekt af als ik dit alleen al lees. Lekker was het wel) maar op de kaart zag ik ook allerlei Turkse specialiteiten staan. En, niet geheel onbelangrijk: deze plek is goed betaalbaar!

Adres: 228a,, Greifswalder Str. 228, 10405 Berlin, Duitsland

3. Zur Rippe

Onze schnitzel met aardappelkroketjes en courgette. En ja, hij was gigantisch.

Knus terrasje!

Na een intensieve eerste volle dag in Berlijn waarop we ons leven hebben gewaagd door op de fiets te stappen en het verkeer in de binnenstad te doorkruisen, hadden we wel een lekkere maaltijd verdiend, vonden we. En wat kan je beter eten in Duitsland dan een goed bereide schnitzel? We belandden bij Zur Rippe, met als serveerster een lieve, ietwat terughoudende vrouw van in de vijftig die geduld had met ons (we probeerden alles in het Duits te bestellen, maar switchen naar Engels bleek helaas nodig ;)) en ons een heerlijke Wiener-schnitzel voorgschotelde met aardappelkroketjes en zelfs wat gegrilde groente (beetje ratatouille-stijl), wat ik een unicum vind bij vleesgerechten in een restaurant. Vaak moet je de groente erbij bestellen. Als toetje kozen we nog voor een lekker warm chocoladetaartje. Dit tentje is iets prijziger dan de Burgermeister, maar het is dan ook een restaurant met ‘echte’ stoelen en banken (hehehe). Extra leuk zijn ook de originele keuze voor boomstammen als bankjes en tafels. Kreeg er echt een Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen-feel bij.

Adres: Poststr. 17 | Nikolaiviertel, 10178 Berlijn, Duitsland

4. NETA

De decoratie van NETA doet misschien een beetje sneu aan…

Maar het eten was heerlijk en origineel! Bron

De derde avond was ook weer een te gekke hipster-ervaring (ik gooi dat woord er te pas en te onpas in, maar deze keer gaat de vlieger echt op!). NETA is een Mexicaans streetfoodrestaurant met veel veganistische gerechten. De inrichting van het tentje kun je best minimalistisch noemen, met slechts wat decoratieve bolletjeslampen die aan het plafond hangen en verder niet gek veel poespas. Laat je er niet door afschrikken, want het eten is dan weer echt een feestje. Lou en ik kozen beide voor de taco’s. Ik verwachtte een simpele granentaco met wat vlees, kaas en maïskorrels. I could not have been more wrong, want we kregen drie kleine pannenkoekjes (een lichtbruine, een donkerbruine en een lichtroze, dus vast alledrie anders gekruid) met daarin verschillende vleessoorten en ook flink wat groenten en drie soorten sausjes. Gooi er een labamba-tune doorheen en het plaatje was compleet geweest. Alleen wel jammer dat de ober onze bestelling waren vergeten, maar nadat we het even gecheckt hadden hadden we het eten voor onze neus en hebben we heerlijk gesmuld.

Adres: Schönhauser Allee 44 10435 Berlijn, Deutsland

5. Coffee Fellows

Bron

Tot slot een koffieketen waar ik nog niet bekend mee was (maar die door heel Europa bleek te zitten): Coffee Fellows. Starbucks meets Coffee Company, en eigenlijk een typische koffietent waar je lekkere, iets te dure koffie kan halen en de verleiding moet weerstaan om er een dikke vette muffin bij te bestellen (of er gewoon aan toegeeft). De bediening van het filiaal waar wij waren was erg vriendelijk en de drankjes waren gewoon lekker. Een goede tent om te bezoeken als je behoefte hebt aan caffeine fix. Punt uit.

Adres: Friedrichstraße 194-19910117 Berlijn, Duitsland

Een week vegetarisch eten

Anne’s vleesloze weekje

Ik ga een week geen vlees eten. Helaas niet uit een of andere diervriendelijke beweegreden, want de mensen om me heen weten hoe het gesteld is met mijn relatie met dieren: ik accepteer hun aanwezigheid, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ook niet omdat ik denk dat het gezonder is om vleesloos te eten (al zijn de hoeveelheden die de gemiddelde Nederlander wekelijks aan dood dier verorbert wel aan de onnodig grote kant, gezondheid technisch gezien), want ik weet dat de eiwitten, vitaminen en mineralen uit vlees onmisbaar zijn en dat het niet makkelijk is om deze stoffen in dezelfde hoeveelheden te vinden in niet-dierlijke producten. De echte reden is dat ik nu net examen heb gedaan, ik me al een beetje verveel (ja, twee dagen in de vakantie en ik weet al niet meer wat te doen met mijn tijd) en ik een uitdaging nodig heb. Nu is een vleesloos weekje misschien niets bijzonders voor fervente groente-, peulen-, en zadeneters, maar ik eet ’s middags steevast ham of kip in mijn tostietje en ook mijn diner is niet compleet zonder een mals biefstukje of een kippenpootje dat ik lekker handmatig uit elkaar kan trekken tot het hele bot is glas geschraapt (ik heb nooit verteld dat ik niet een beetje ranzig ben). Kort gezegd: er zullen wat maatregelen genomen moeten worden om mijn week niet honger lijdend door te moeten komen. Op lange termijn zou ik supplementen moeten slikken om mijn gebrek aan vitaminen en ijzer te compenseren, maar een week zonder zal me hooguit wat lusteloosheid en moeheid bezorgen (ben ik er klaar voor? Nee). Ik ga de boel beperken door lekker aan de eieren, noten, kwark, yoghurt en kaas te gaan. En gewoon een extra portie groenten om dat ‘gat’ op mijn bord op te vullen. Want om die week nu volledig over te stappen op kunstmatig gefabriceerde Valess-burges vind ik een beetje vals spelen. Ik zal het moeten gaan redden met linzen, kikkererwten en ik pel nog een extra eitje. Gelukkig werk ik drie avonden al om zes, waardoor ik toch al zelf moest koken. Dat is makkelijker dan naast mama in de keuken zelf mijn prakkie gaan koken. Iets in me zegt dat dit een leuke week wordt waarin ik lekker creatief mag zijn. Elke dag zal ik een kort verslagje doen over hoe ik heb gegeten en of ik al dalingen merk in mijn energielevel (zal allemaal wel meevallen). Wish me luck!

Maandag 30 mei 2016

Nou, dit eerste dagje ging me prima af. Ontbeet natuurlijk gewoon met kwark en muesli, tussendoor cashewnoten of fruit. Als lunch de kipfilet ingeruild voor avocado, kiemen en een eitje. En ’s avonds, tadadada, een aubergine-lasagne: tomatensaus gemaakt met oregano, rozemarijn en basilicum, en dan laagjes van gegrilde aubergine, mozzarella en pecorino. En dan met een ciabatta uit de oven. Lekker man! Kan hem morgen weer eten omdat ik dan vroeg weg moet. Vlees totaal niet gemist.

Dinsdag 31 mei 2016

Vandaag ging ook prima, maar vooral omdat ik eigenlijk precies hetzelfde at als gisteren, haha. Ook avocado-broodje in de middag en ’s avonds de aubergine met tomatensaus en kaas, alleen deze keer met spaghetti.

Woensdag 1 juni 2016

Niet alleen at ik deze dag diervriendelijk, ook stond ik acht uur op om een wandeling van een uur te maken, gewoon om even lekker wakker te kunnen worden. Ik heb zelf speltbrood gebakken (AH biologische broodmix, hele huis ruikt naar een bakkerijtje) en ’s avonds aten we wraps met humus, falafel, tomaat, ijsbergsla, komkommer en een lekkere knoflooksausje. ’s Avonds getraind in de sportschool. Ik voel me een milieuvriendelijke, sportieve aardebegroeter. Wat een goede dag!

Donderdag 2 juni 2016

Ik sta op, eet m’n kwarkje met mango, aardbei, kiwi en muesli en ga dan hardlopen. Halfuur later neem ik een douche en eet ik quinoa met scrambled eggs, tomaat, avocado, bosui, sojasaus en wat zongedroogde tomaatjes. Prima te doen! Daarna snack ik twee framboos-pecannotenhavermoutrepen met kokosrasp. ’s Avonds eet ik een beetje saai: omelet met kaas en omaat en nog een stukje eigen speltbrood. ’s Avonds natuurlijk ijs, dus helemaal diervrij. Ik voel me een goed mens. Ondanks dat ik vandaag heel wat prenatale kuikens in mijn mond geschoven heb.

Vrijdag 3 juni 2016

Vanmiddag lunch ik met een broodje mozzarella, tomaat en pesto en beetje avocado. In de avond wordt ’t een salade met gemarineerde tofu, rauwkost, wat pijnboompitjes, gebakken uitjes en hüttenkäse. Ik merk wel dat ik me een beetje futloos en moe voel.

Links mijn tofu-salade (hoog fitgirlgehalte) en rechts mijn toast met avocado en een gebakken ei die ik zelf ook Instagram-waardig acht, ware het niet dat ik uit principe geen eten op Instagram zet.

Zaterdag 4 juni 2016

Vandaag word ik wakker met een heel moe gevoel, en het gaat niet echt weg na koffie en een ontbijt. Ik ga rond twaalf uur rennen. ’s Middags maak ik weer de tofusalade, ’s avonds eet ik bij mijn oppasadres en mijd ik gewoon het vlees. Nog een dag en dan ben ik verlost! Hahaha. Merk dat ik iets lamlendiger word, maar weet niet of ik te weinig eiwitten binnenkrijg of me gewoon aanstel. Waarschijnlijk het tweede

Zondag 5 juni 2016

Vandaag ging ook prima. ’s Middags met Lou, mijn beste vriendin, nacho’s met kaas en pepers en lente-ui gegeten, daarna een ijsje. In de avond een flinke pizza met allemaal zooi: pesto, champignons, tomaat, veel kaas en mozzarella (is ook kaas, ik weet het). Dat was mijn vegetarische week alweer!

Hoe ging het?

Het ging helemaal prima, het viel me nog alles mee om vleesvrij te eten. Ik voelde ook vrij weinig aan mijn lichaam, aangezien is sowieso een beetje in de vakantiesfeer zit en dus weinig fysieke inspanningen hoef te leveren. Afname in energiepeil worden dus minder snel opgemerkt. Misschien ook omdat deze er helemaal niet was. Vleesvrij eten is ook heel smakelijk, alleen lunchen buiten de deur wordt wat lastiger omdat je eigenlijk bent aangewezen op een kaastosti of een geitenkaassalade (bij de minder hippe tentjes dan). Niet heel spannend.

Voor herhaling vatbaar?

Ja, maar dan ga ik ’t misschien nog een tandje moeilijker maken voor mezelf. Bijvoorbeeld geen vlees- en zuivelproducten. Al heb ik geen idee waarom ik mezelf dat aan zou doen. Dus ik denk niet dat ik dat ga doen. Morgen eet ik biefstuk.

Liefs, Anne